มาอ่านนิทานอีสป เรื่อง หนูเมืองและหนูชนบท กันเถอะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…
มีหนูนาตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในชนบท มันใช้ชีวิตง่ายๆ อย่างมีความสุข วันหนึ่งมีญาติของหนูนาจากในเมืองมาเยี่ยม
หนูนาจึงให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น เตรียมผลไม้ไว้มากมายเพื่อนต้อนรับหนูเมือง หนูเมืองแปลกใจกับอาหารเหล่านั้น หนูเมืองจึงบอกว่า ...
“ฉันแปลกใจจริงๆ ว่าเธอทนกินอาหารเหล่านี้อยู่ได้อย่างไร อาหารพวกนี้น่าเบื่อเหลือเกิน เธอเข้าไปในเมืองกับฉันเถอะ แล้วจะรู้ว่าชีวิตในเมืองสนุกกว่านี้มาก”
ดังนั้นหนูนาก็ได้ติดตามญาติของมันเข้าไปในเมือง พวกมันเดินทางมาถึงบ้านใหญ่หลังหนึ่ง พวกมันมุดลอดใต้ประตูหลังบ้านเข้าไปในบ้าน หนูบ้านพาหนูนาเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร บนโต๊ะอาหารมีอาหารชั้นเลิศวางอยู่มากมาย หนูนาตื่นต้นมาก หนูทั้งสองไม่รอช้าพวกมันก็เริ่มลงมือกินอาหาร
“อาหารพวกนี้ช่างอร่อยเหลือเกิน” หนูนาพูด
หลังจากนั้นไม่นานระหว่างหนู กินอาหารอย่างเพลิดเพลินก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังแว่วเข้ามา “เสียงอะไรหน่ะ” หนูนาถาม “ก็แค่พวกหมาเท่านั้น” ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก มีสุนัขตัวใหญ่เข้ามา
เจ้าหนูทั้งสองจึงรีบวิ่งหนีไปหลบพลาง หนูนาก็พูดกับหนูเมืองว่า “ลาก่อนนะที่รัก” หนูเมืองแปลกใจ “ทำไมถึงเรีบกลับนักหล่ะ” เจ้าหนูนาตอบ “ฉันขอยอมกินถั่วในความสงบ ดีกว่ากินเค้กในความหวาดกลัวแบบนี้ฉันขอกลับไปใช้ชีวิตที่ท้องทุ่งอย่างเดิมดีกว่า”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : มีชีวิตสงบสุขปลอดภัย ดีกว่าสุขสบายแต่ต้องหวาดหวั่น เต็มไปด้วยอันตราย
อ้างอิง... เกร็ดความรู้.net
Photo : mcgilldaily.com
แหล่งรวมนิทานอีสป นิทานพื้นบ้าน นิทานสอนใจ นิทานก่อนนอน นิทานสั้นๆ เอาใจคนชอบอ่านนิทาน
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น