มาอ่านนิทานอีสป เรื่อง ลากับหมาป่า กันเถอะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…
ในป่าเขียวขจีมีลาอยู่ตัวหนึ่งกำลังเดินอยู่ด้วยความเพลิดเพลิน ซึ่งขณะที่เดินอยู่นั้นเจ้าลาไม่ทันระวัง จึงได้ไปเหยียบหนามอันแหลมคมเข้า
เจ้าลาเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างมาก จนกระทั่งมีหมาป่าเดินผ่านมา
เมื่อเห็นดังนั้นเจ้าลาจึงขอร้องให้หมาป่าช่วยเหลือ หมาป่าจึงเดินเข้ามาใกล้ๆ เพื่อถามถึงสาเหตุของความพิการว่า “เจ้าเป็นอะไรไปหรือ ทำไมถึงได้เดินกระเผลกแบบนั้นเล่า” เจ้าลาจึงบอกว่า “ข้าเพิ่งเดินไปเหยียบหนามอันแหลมคมเข้า ข้าคงหนีไปไหนไม่รอด แต่ถ้าหากเจ้าจะกินข้าก็ช่วยเอาหนามแหลมออกให้ข้าก่อน ไม่เช่นนั้นหนามแหลมนี้อาจจะไปกินคอเจ้าก็ได้”
หมาป่าจึงตอบตกลงทันที แล้วเจ้าลาก็ยกขาขึ้น แต่ในขณะที่หมาป่ามันกำลัง ช่วยดึงหนามออกอยู่นั้น เจ้าลาก็คิดแผนการว่าจะทำอย่างไรเพื่อให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของหมาป่า
เมื่อหมาป่าดึงหนามออกมาได้สำเร็จ เจ้าลาก็เตะหน้าหมาป่าด้วยขาหน้าอย่างแรก แล้วออกวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
หมาป่างุนงงด้วยแรงเตะ พลางพูดกับตัวเองว่า “ข้าสมน้ำหน้าตัวเองจริงๆ ที่มัวแต่พยายามใช้ศิลปะในการรักษา ในเมื่อพ่อเพียงสอนข้าให้มีความรอบรู้ ในด้านอาชีพของการฆ่าสัตว์เท่านั้น”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ทุกคนมีความชำนาญเป็นของตัวเอง
อ้างอิง...เกร็ดความรู้.net
Photo : holyspiritinteractive.net
แหล่งรวมนิทานอีสป นิทานพื้นบ้าน นิทานสอนใจ นิทานก่อนนอน นิทานสั้นๆ เอาใจคนชอบอ่านนิทาน
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น